Krótka historia waluty euro

Euro, waluta stała się symbolem jedności europejskiej, pojawiła się 1 stycznia 1999 roku, ale jej podróż rozpoczęła się znacznie wcześniej, gdy Unia Europejska (UE) i jej poprzedniczki stawiały sobie ambitny cel od lat 60-tych. Droga do euro była wybrukowana wyzwaniami, negocjacjami i znaczącymi kamieniami milowymi. O kilku z nich możecie się dowiedzieć z naszego artykułu. 

Traktat z Maastricht

Kamieniem węgielnym powstania waluty euro był Traktat z Maastricht, który wszedł w życie w 1993 roku. Jego głównym celem było utworzenie unii gospodarczej i walutowej (UGiW) w ramach UE do 1999 roku. Co ciekawe, nie wszystkie państwa członkowskie UE przyjęły euro od samego początku. Wielka Brytania i Dania na przykład zdecydowały się zachować swoje niezależne waluty, przy czym Dania wybrała politykę stałego kursu wymiany z euro.

Wczesne pomysły na unię gospodarczą i walutową

Zarazem warto wspomnieć, że koncepcja unii gospodarczej i walutowej w Europie sięga daleko przed utworzeniem Wspólnot Europejskich. Już w 1929 roku Gustav Stresemann zaproponował europejską walutę, po trzęsieniu ziemi w gospodarce spowodowanym I wojną światową. Wspomnienia z Unii Monetarnej Łacińskiej, w której uczestniczyły Francja, Włochy, Belgia i Szwajcaria, również wpłynęły na myślenie decydentów w tym okresie.

Wyzwania i przeszkody

Mimo że pomysł zjednoczonej waluty zyskiwał na popularności, wyzwania nadal pozostawały. Upadek systemu Bretton Woods w 1971 roku, który pozbawił dolara amerykańskiego oparcia w złocie, miał globalne skutki, w tym w Europie. W 1979 roku utworzono Europejski System Walutowy (ESW), aby ustabilizować kursy wymiany i przeciwdziałać inflacji, ale nie doprowadził on do jednolitej waluty czy banku centralnego.

Raport Delorsa i trzy etapy wprowadzenia euro

Raport Delorsa z 1989 roku nakreślił plan Unii Gospodarczej i Walutowej (UGiW) w trzech etapach. Wprowadził również instytucje, takie jak Europejski System Banków Centralnych (ESBC). Warto zaznaczyć, że raport ten przygotował grunt pod osiągnięcie unii walutowej w trzech etapach. 

1 lipca 1990 roku zniesiono kontrole wymiany walut, co było ważnym krokiem w kierunku integracji finansowej. Jednak droga do euro nie była bez przeszkód, a Niemcy, Francja i Dania stanęły na jej drodze.

Drugi etap rozwoju euro rozpoczął się w 1994 roku utworzeniem Europejskiego Instytutu Monetarnego, który przygotował grunt pod Europejski Bank Centralny. To w tym okresie przyjęto nazwę „euro” dla nowej waluty, zastępując ECU. Do 1 stycznia 1999 roku podstawowe zasady i struktury były gotowe, a euro stało się walutą księgową i wymiany.

1 stycznia 1999 roku euro stało się pełnoprawną walutą, jednak wciąż istniały waluty narodowe. Przez trzy lata euro funkcjonowało równolegle z nimi, a fizyczne banknoty i monety pojawiły się dopiero 1 stycznia 2002 roku. Tego dnia wiele europejskich krajów pożegnało swoje tradycyjne waluty, a euro stało się realnością.

Historia euro, od wizji do rzeczywistości, jest świadectwem determinacji liderów europejskich do budowania większej jedności i stabilności na kontynencie. Pomimo wyzwań, euro stało się jedną z głównych światowych walut rezerwowych i pozostaje symbolem integracji europejskiej. Jego historia odzwierciedla złożoność i osiągnięcia europejskiej współpracy gospodarczej i politycznej. Euro na początku przyjęło 11 krajów. Dziś euro obowiązuje już w 20 krajach, a używana jest przez niemal  347 milionów obywateli. Ostatnim krajem, który dołączył do tego grona i spełniał wysokie kryteria wejścia była Chorwacja w 2023 roku. Kto będzie kolejny? Tego dowiemy się zapewne w najbliższych latach.

Artykuł powstał we współpracy z portalem o Forex – focusonforex.pl.